📄
نماز طواف در مسیر امام
۲۳۱۶ بازدید
ارسال شده در حکمت های عرفانی حج
نماز طواف در مسیر امام

  نماز طوافدر مسیر امام

در این که پس از طواف، باید نماز طواف را در پشت «مقام ابراهیم» خواند، نکته هاى مهمى است:

نخست آن که نماز به طور کلّى بارزترین نمود عبودیت و خضوع در پیشگاه خداست و پس از طواف، آن عمل عبادى را به کمال مى رساند.

دیگر آن که پیوند این نماز به مقام ابراهیم (واتّخذوا مِن مَقامِ إبراهیمَ مُصلّى) توجه دادن نسل هاى آینده اى که به این جایگاه مى رسند به نقشى است که حضرت ابراهیم به همراهى پسرش اسماعیل نسبت به حج داشتند که تجدیدکننده بناى کعبه و برافرازنده پایه هاى آن بودند.

چون پس از طوفان نوح و وزش بادهاى توفان، پوشیده و پنهان شده بود و با وزش باد به امر خدا، دیگربار پایه هاى اساسى آن آشکار شد. نیز آگاهى از سیره این پیامبر بزرگ و عبادت خالصانه وى، شخصیت معنوى و برجسته و نمونه او را که به قلّه اخلاص و توحید رسیده بود آشکارمى سازد و این شناخت، الهام بخش روح عبودیت وقلب عبادت حقیقى است. آن پیامبر بزرگ، با ایمان و اراده اى بزرگ، سخت ترین آزمون ها را پشت سر گذاشت، تا اسوه دیگران گشت. به مقام امامت نائل گشت .

اقتدا به این شخصیت نیز، تنها نسبت به مواردى نیست که قرآن یاد کرده است (مثل ذبح اسماعیل و طرد شیطان و واگذاشتن همسر و فرزند در بیابانى خشک و...) بلکه همه زمینه هاى تعبّد و عبادت خالص را فرا مى گیرد. ابراهیم، با ایمان خالص خویش، آن امتحانات را با موفقیت پشت سر گذاشت، تا به خواست الهى اسوه مؤمنان قرار گیرد و روحیه امام شناسی و پشت سر امام بودن را به آنها یاد دهد ، پیروی ولایت باشند .  همسرش هم سرمشق زنان باایمانى شود که در معرض این گونه آزمایش ها قرار مى گیرند و باید باتحمّل مشقت هاى جسمى و روحى، اراده و فرمان حق را اجرا کنند.

دشوارترین مرحله آزمونِ هاجر، تشنگى اسماعیل در آن صحراى خشک بود که مادرش در پى آب براى کودک، مسیر بین کوه صفا و مروه را هفت بار پیمود و از رحمت خدا نومید نشد، تا آن که چشمه از زیر پاى اسماعیل جوشید و رحمت الهى شامل آن مادر و فرزند شد و جسم و جانشان را سیراب ساخت و آموخت که در نهایت غربت و تنهایى و بى پناهى هم، خدا بهترین پناه و تکیه گاه است.

قبیله «جُرهم» نیز که این عنایت خدا را شاهد بودند، محبت آن کودک و مادر را بر دل گرفتند، به خصوص وقتى فهمیدند که او از نسل ابراهیم است و مادرش همسر اوست و این همان دعاى حضرت ابراهیم بود که: ( رَبَّنَا إِنِّی أَسْکَنتُ مِنْ ذُرِّیَّتِیبِوَاد غَیْرِ ذِیزَرْع عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُوا الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنْ النَّاسِ تَهْوِیإِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنْ الثَّمَرَاتِ)

حکمت الهى جایزه اى دیگر به هاجر بخشید، تا جبران آن صبر و خلوص باشد، یعنى سعى میان صفا و مروه، همسان هاجر بر هر حاجى واجب شد، تا یاد هاجر به عنوان الگویى براى آنان که در راه هدفى بزرگ مى کوشند و صبر مى کنند تا به رضاى الهى برسند، جاودانه بماند. 

داستان هجرت ابراهیم با همسر و کودکش به این سرزمین درس هاى متعدّد داشت، مانند:

تسلیم و رضا به قضاى الهى،

تحمّل سخت ترین آزمون ها در راه اجراى فرمان،

توکّل آگاهانه بر خداوند و فضل او،

تبدیل شدّت به فرج براى صابران و... که فرمان ذبح فرزند، بزرگ ترین این آزمون ها بود و مى بایست این درس ها سرمشق مؤمنان به خدا قرار گیرند.

  • (۰) دیدگاه
  • نام شما
    دیدگاه شما [ضروری]
    ايميل شما
    كد داخل تصویر را وارد نمایید [ضروری]
    (بارگذاری تصویر ديگر)
ارتباط با ما

info@asrar-hajj.ir

051-38487736

ارسال پیام
اشتراک خبرنامه
طراحی سایت و فروشگاه ساز توسط تراشاپ